Hey Party People!
Laatste update vanuit het mooie Suriname. Net voor ik naar de luchthaven vertrek wil ik dit moois met jullie nog delen...
Het idee dat ik terug naar huis kom, maakt mij blij en bang tegelijk. Blij omdat ik jullie allemaal heel erg gemist heb, ik best wel ziek ben geweest en klaar ben om nu eindelijk helemaal te genezen en zin heb om (hopelijk) eindelijk dat mooie blad papier met "diploma" in het groot opgeschreven op te halen.
Het maakt mij ook bang. Suriname heeft mij best wel veranderd. Door alleen alles te moeten doen ben ik hier in korte tijd heel zelfstandig geworden. Hoewel ik er thuis elke dag van geniet dat er iemand thuis is als ik opsta, kon ik er hier wel van genieten om helemaal alleen te kunnen opstaan en mijn eigen space te hebben. Misschien heb ik dat hier wel net nodig gehad om de rust te vinden binnen die studentenwereld waar iedereen altijd alles samen wilt doen en ik dat juist niet wil. Dat was zoals al vaker het dispuut omdat ik met zoveel Surinamers om ga en eigenlijk minder met studenten.
Ik ben bang omdat de laatste week vooral bestond uit genieten, samen met mijn allerliefste Dushi's Veerle Gilly en Tino, dingen regelen en afscheid nemen van iedereen...
Dagje/nachtje Carolina Kreek, kaartspelletje "Fuck Pyramid" waarbij Tino echt heel erg verloren is, Avondje horrorfilm in de Cinema, Havana de laatste keer, met Veer de brug over wandelen om 5u s'ochtends...
Je beseft dat je heel wat mensen achter moet laten waar je echt bent van gaan houden in korte periode. Veerle komt natuurlijk over 2 maanden ook weer naar Nederland maar nu moet ik haar alleen achter laten en dat idee "is killing me". Ze was er voor me de dag dat ik 3 uur moest wachten in de wachtkamer van de dokter op de resultaten van de tests, ze was er toen ik zo ziek was, ze was er toen ik net iets te veel gedronken had, ze was er altijd voor goede raad of een babbel die je met niemand anders zou willen delen, ze was er... Samen met Veerle en Anouk, de 3 poppetjes, heb ik hier een tijd gehad die ik zonder hen niet had kunnen evenaren. Ik mis Anouk nu al en besef ook dat morgen het afscheid een "pain in the ass" zal worden voor ons allebei. Ik ga jullie missen dames! Ook al zal het nooit meer zijn van "hey, waar ben je? Ik kom eraan, we gaan wat doen!", maar plannen zijn er en die gaan we uitvoeren ook! We hebben samen onze bucket list afgewerkt en ik hoop dat jullie weten hoeveel ik van jullie ben gaan houden in deze 4 maanden samen!
En de laatste dag van de trip was jammer genoeg alweer aangebroken! Nog even wat foto's en een stop aan de stuwdam maakten de trip af. Heb er elke seconde van genoten!
Suriname, ik heb enorm van je genoten! Alles moois dat ik hier heb mogen beleven blijft mij voor altijd bij en zal een les zijn in mijn verdere leven. Ik heb mezelf opnieuw leren kennen, anders, beter. Ik laat 10 kilo gewicht en veel bagage achter en vertrek van hieruit met een open minded houding naar de toekomst!
De toekomst ziet er rooskleurig uit en ik ben er 100% zeker van dat dat dankzij SU is en alles wat ik hier heb mogen meemaken en beleven.
Mama en Papa
Ik kan jullie nooit juist bedanken voor deze kans, deze beleving die jullie mij hebben gegeven, deze mogelijkheid om mezelf te leren kennen. Voor alles, dank jullie, met heel mijn hart! Ik hou van jullie!
Hoewel het misschien een scary ervaring was, ik ben blij dat ik jullie mijn stukje SU heb kunnen tonen en heb van elke seconde genoten dat jullie hier waren!
Jelle
Dank je wel. Ik heb je hier leren kennen op een manier die ik nog niet gezien had. Onze band was al sterk, maar dit heeft ons nog véél sterker gemaakt. De eerste keer met m'n broertje aan de andere kant van de wereld, samen sterk tegen de wereld. Chaos, Panic and Disorder, OUR job here is officially done!
Veerle en Anouk
Jullie hebben mij getoond wat het is om vriendinnen te maken met mensen waarmee je het nooit zou verwachten. Jullie waren er voor mij de tijd dat ik ziek was, elke keer dat het at minder ging bij PLUS597 om welke reden dan ook, de avonden in de Wakibasu, een avond op Palulu, een trip naar de Voltzberg,.. De poppetjes! Ik ga jullie missen maar ook al hebben we nu onze bucket list afgewerkt in SU, er zijn nog 101 dingen gepland in NL en BE! Ik kijk er nu al naar uit! Dank jullie, voor alles.
And every body else...
Iedereen die er voor mij was deze 4 maanden. Een sms, een mailtje, een telefoontje om te vragen hoe het ermee gaat,... Zowel thuis in BE als hier in SU! Dank jullie wel!
Su, het ga je goed. Ik ga je niet snel vergeten en vooral... I'll be back!
Veel Liefs
Jana
Xx
Laatste update vanuit het mooie Suriname. Net voor ik naar de luchthaven vertrek wil ik dit moois met jullie nog delen...
Het idee dat ik terug naar huis kom, maakt mij blij en bang tegelijk. Blij omdat ik jullie allemaal heel erg gemist heb, ik best wel ziek ben geweest en klaar ben om nu eindelijk helemaal te genezen en zin heb om (hopelijk) eindelijk dat mooie blad papier met "diploma" in het groot opgeschreven op te halen.
Het maakt mij ook bang. Suriname heeft mij best wel veranderd. Door alleen alles te moeten doen ben ik hier in korte tijd heel zelfstandig geworden. Hoewel ik er thuis elke dag van geniet dat er iemand thuis is als ik opsta, kon ik er hier wel van genieten om helemaal alleen te kunnen opstaan en mijn eigen space te hebben. Misschien heb ik dat hier wel net nodig gehad om de rust te vinden binnen die studentenwereld waar iedereen altijd alles samen wilt doen en ik dat juist niet wil. Dat was zoals al vaker het dispuut omdat ik met zoveel Surinamers om ga en eigenlijk minder met studenten.
Ik ben bang omdat de laatste week vooral bestond uit genieten, samen met mijn allerliefste Dushi's Veerle Gilly en Tino, dingen regelen en afscheid nemen van iedereen...
Dagje/nachtje Carolina Kreek, kaartspelletje "Fuck Pyramid" waarbij Tino echt heel erg verloren is, Avondje horrorfilm in de Cinema, Havana de laatste keer, met Veer de brug over wandelen om 5u s'ochtends...
Je beseft dat je heel wat mensen achter moet laten waar je echt bent van gaan houden in korte periode. Veerle komt natuurlijk over 2 maanden ook weer naar Nederland maar nu moet ik haar alleen achter laten en dat idee "is killing me". Ze was er voor me de dag dat ik 3 uur moest wachten in de wachtkamer van de dokter op de resultaten van de tests, ze was er toen ik zo ziek was, ze was er toen ik net iets te veel gedronken had, ze was er altijd voor goede raad of een babbel die je met niemand anders zou willen delen, ze was er... Samen met Veerle en Anouk, de 3 poppetjes, heb ik hier een tijd gehad die ik zonder hen niet had kunnen evenaren. Ik mis Anouk nu al en besef ook dat morgen het afscheid een "pain in the ass" zal worden voor ons allebei. Ik ga jullie missen dames! Ook al zal het nooit meer zijn van "hey, waar ben je? Ik kom eraan, we gaan wat doen!", maar plannen zijn er en die gaan we uitvoeren ook! We hebben samen onze bucket list afgewerkt en ik hoop dat jullie weten hoeveel ik van jullie ben gaan houden in deze 4 maanden samen!
Naast de hele leuke tijd met m'n Dushi's wou ik ook nog even snel het binnenland in. Ik had het Fred al zo'n 2 maanden beloofd. De laatste lange trip is dus Apiapaati geworden.
Zon' 3 uur rijden met het busje richting Atjoni om daarna in de boot te stappen om zo'n 5 uur te gaan varen.
Ik vrees dat het in mijn bloed zit maar ik heb eigenlijk de hele tijd in de auto en de boot geslapen. Enkel als er eten en drinken moest worden ingeschonken en doorgegeven moest ik wakker worden om te helpen, anders sliep ik lekker in het zonnetje. Dat moesten ze wel filmen natuurlijk! Ik ben dan ook het begin van het promofilmpje van Apiapaati van ons weekend, leuk is anders :p
Dit weekend bestond voor mij vooral uit genieten, nog even samen kunnen zijn met de gebruikelijke crew ("Ome" Stan, Fred, Chantal, Super Greg), uitrusten in de natuur, suuuuper leuke dingen doen en again: genieten! No spang, alles kan, niets moet. Heerlijk!
De eerste dag was dus reizen en in de avonduren nog wat rondspetteren in het water rond het prachtige eiland van Fred z'n vader. De tweede dag zijn we (of beter gezegd ik want de rest was al een uur aan het ouwehoeren in de eettent omdat ze honger hadden) om 9 uur opgestaan voor ontbijt en om 10 uur vertrokken richting het dorp van Fred z'n familie. Fred is tot z'n 16 jaar opgegroeid in dit dorp en dan naar de stad vertrokken om te gaan studeren. Het is dan ook heel leuk om hem bezig te zien in zijn eigen omgeving waar hij helemaal zichzelf kan zijn.
Na het bezoek aan het dorp zijn we richting de Ananasberg vertrokken. Een mini-versie van de Voltzberg. Er groeien in het wild ananassen, vandaar de naam. Maar zelfde principe: iets meer dan een uur lopen en dan stijle rotsten naar boven klimmen om dan een prachtig uitzicht over de jungle te hebben. Dit keer wel in de zon!
Dollen met een baby-vogelspin!
Of met een papegaai die gewoon rondloopt in het dorp?
Labaria!
Daarna was het tijd voor waterpret! Dollen met de band en zwemmen door de watervallen!
Dag 2 eindigde met een kaaimannentocht, zang en dans rond het kampvuur en natuurlijk tandjes poetsen zoals het hoort in de jungle!
De moeder was ook gespot enkele honderden meters verder. Fred wou ook die nog proberen te vangen. "Hier Jana, hou even vast". 20 minuten zo'n beest in je handen hebben, dan denk je even na als hij beweegt!
Dag 3 begon met een bezoek aan enkele dorpen in de omgeving en ging daarna richting een stroomversnelling waar we de meest gekke dingen deden!
Nog een verjaardagsfeestje en een "Beauty's en Nerds Feestje" later en we zijn klaar in SU...
Suriname, ik heb enorm van je genoten! Alles moois dat ik hier heb mogen beleven blijft mij voor altijd bij en zal een les zijn in mijn verdere leven. Ik heb mezelf opnieuw leren kennen, anders, beter. Ik laat 10 kilo gewicht en veel bagage achter en vertrek van hieruit met een open minded houding naar de toekomst!
De toekomst ziet er rooskleurig uit en ik ben er 100% zeker van dat dat dankzij SU is en alles wat ik hier heb mogen meemaken en beleven.
Mama en Papa
Ik kan jullie nooit juist bedanken voor deze kans, deze beleving die jullie mij hebben gegeven, deze mogelijkheid om mezelf te leren kennen. Voor alles, dank jullie, met heel mijn hart! Ik hou van jullie!
Hoewel het misschien een scary ervaring was, ik ben blij dat ik jullie mijn stukje SU heb kunnen tonen en heb van elke seconde genoten dat jullie hier waren!
Jelle
Dank je wel. Ik heb je hier leren kennen op een manier die ik nog niet gezien had. Onze band was al sterk, maar dit heeft ons nog véél sterker gemaakt. De eerste keer met m'n broertje aan de andere kant van de wereld, samen sterk tegen de wereld. Chaos, Panic and Disorder, OUR job here is officially done!
Veerle en Anouk
Jullie hebben mij getoond wat het is om vriendinnen te maken met mensen waarmee je het nooit zou verwachten. Jullie waren er voor mij de tijd dat ik ziek was, elke keer dat het at minder ging bij PLUS597 om welke reden dan ook, de avonden in de Wakibasu, een avond op Palulu, een trip naar de Voltzberg,.. De poppetjes! Ik ga jullie missen maar ook al hebben we nu onze bucket list afgewerkt in SU, er zijn nog 101 dingen gepland in NL en BE! Ik kijk er nu al naar uit! Dank jullie, voor alles.
And every body else...
Iedereen die er voor mij was deze 4 maanden. Een sms, een mailtje, een telefoontje om te vragen hoe het ermee gaat,... Zowel thuis in BE als hier in SU! Dank jullie wel!
Su, het ga je goed. Ik ga je niet snel vergeten en vooral... I'll be back!
Veel Liefs
Jana
Xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten