Er zijn weer enkele dagen voorbij en hier ben ik weer!

Het bruine haar is de verandering geweest die meer dan nodig was! Nu is het helemaal oké. Niet meer nageroepen worden in de straten! Zalig is dat!

Het is belangrijk om in een stad als deze een evenwicht te zoeken tussen je werk en je leven na je werk. Wij belgen en nederlanders hebben vaak het idee dat naar het werk gaan belangrijk is. Hier zien ze dat niet zo. Als je naar de kapper gaat om 4 uur weigeren ze nog iets te doen want hun gezin en vrije tijd gaan voor. Bij ons hier op de'n bureau is dat net hetzelfde. Ze beginnen om 3 uur alles in te pakken zodat ze zeker om 4 uur kunnen naar buiten hollen. Maar echt werk verzetten gebeurt hier bij WBG niet echt zoals we dat kennen in België.

Ik heb mezelf voorgenomen van niets te vergelijken enzo maar dit is wel grappig: vorig jaar moesten we een stage doen van 2 weken bij een bedrijf en de eerste dag kreeg ik een bureau en een héél project dat moest af zijn (conceptvoorstel) op het einde van de werkdag. Ik heb een uur moeten over werken maar het was er. Hier is het een heel ander verhaal hoor! Ik heb het gevoel (en weet dat het eigenlijk ook zo is) dat ik hier op een week tijd nog niks heb gedaan...

Maar ondanks werk: de voorbije week was dus vooral een leuke week!

Van afscheidsfeestjes van vrienden van Erik...

Tot Tequila en Borgoe (lokale rum) in de plaatselijke Havana Club:

Of een uitstapje en heerlijke verhalen over Paramaribo met twee super lieve madammen:

Verhaaltje: Er ligt een enorm roestend schip voor de ingang van de haven van Paramaribo. Maar dat is normaal hier! Tijdens WOII werd het Duitse schip "The Goslar" tot zinken gebracht door de geallieerden. Zo'n 70 jaar al ligt dat schip daar. Op de meest rare plek! Het is als een monument van de haven en men heeft schrik dat wanneer men het weg haalt er draaikolken zullen ontstaan met ondiepe plekken als gevolg. 

M.a.w. : gewoon laten liggen die handel!

Of een gezellige namiddag hangmat-hangen...

En waarom niet eens gaan eten aan de waterkant? Het historische centrum van Paramaribo. Mooi onderhouden historische huizen, zicht op de Suriname rivier, lekkere kraampjes om specialiteiten van hier te eten, het I <3 SU bord, alles vind je hier!

Zo, weer een update van mij! Voor al die die er nog steeds aan twijfelen: ik leef nog steeds ;-)

Tot snel! 

Jana

The weekend, now the workweek!

Het was even wennen aan de manier van "feesten" hier maar ik denk dat ik dat wel gewoon kan worden!

Wat ik dacht dat een rustig weekend ging worden, turned out into the wildest party ever! Die Nederlanders, die weten wat het is, zo veel is wel duidelijk.

Blijkbaar is er een ongeschreven regel die zegt dat elke studentenhuis wel eens een feestje organiseert. Zaterdagavond was het het studentenhuis van de 'Tourtonnelaan' die aan de beurt was. Om 21u was er afspraak aan het huis en het "thema" was "wild in de wildernis". Iedereen die zijn handen kon leggen op de flyer of het wist van anderen, was welkom. Wij er dus ook heen. Van een stevige party kan je zelf niet spreken, dit heb ik nog nooit meegemaakt! Eerst viel het wel mee, de bus zat vol met spullen (hangmatten moesten mee + kledij en drank) maar de plaatsen waren ook gewoon bezet. Het zijn van die kleine busjes waar je ongeveer 15 man (dik op elkaar gepakt) mee kan vervoeren en het zijn ook die busjes die hier door de straten rijden. Hier dacht ik dat het al crazy was. Iedereen stond recht in het busje, danste, dronk, zong. Zo ver kon ik nog wel volgen maar bij een "plaspauze" kwam er plots even veel volk bij. Plots zaten we met z'n dertigen in een minibusje (en mini mag je echt letterlijk nemen) en het busje ging zo'n 100 km per u  terwijl er een bende wilden aan het dansen en feesten waren. Waarom? Omdat het kan. Dat is het mooie hier!

De bedoeling was om naar een onbekende locatie te rijden en daar een party te hebben in het begin van het binnenland, de brousse dus. De nacht was kort maar super! Dansen en wat kletsen rond een constructie waar we dan om 5 uur onze hangmatten hebben opgehangen. Niets gezelliger dan (ook al was het maar een uurtje), wakker te worden in het midden van de natuur in een hangmat.

Trouwens, de natuur is méér dan prachtig! Maar alle riviertjes, meertjes hebben hier bruin/Geel water. Je kan er in zwemmen en het is proper, maar om één of andere reden, die ik jullie nog schuldig ben, heeft het dus deze kleur.

Maar nu is de werkweek dus, ook voor mij, volop bezig. Al lukt het mij minder en minder om s'avonds vroeg te gaan slapen. Meestal is het rond 2 uur s'nachts dat ik mijn nest eindelijk zie maar het is gewoon gezellig genoeg om te blijven plakken in de woonkamer bij de anderen (al zijn we meestal wel de laatsten).
Gisteren avond kwam de eerste lading nieuwtjes in het huis aan. 2  meisjes, zo ver waren we. Ik en Erik waren thuis, Satish moest werken. Dus het was aan ons om hen even goed te ontvangen als zij vorige week met mij hebben gedaan. Het was een beetje een ding tussen mij en de jongens dat ik graag Belgen wou en zij wouden Nederlanders. Wel ik kan met trots zegge: het zijn 2 Vlaamse meisjes! Jiha! De volgenden komen op zondag. Van mij mogen dat wel weer Nederlanders zijn, anders gaan Satish en Erik misschien verhuizen omdat ze het niet meer aankunnen ;-) En zo blijft het hier fun!

Ik ben hier nu exact een week en ik voel mij hier echt thuis. Voor die die zeiden dat ik mij de eerste weken een oog zou uitblijten, ik ben blij jullie te melden dat het hier écht goed met me gaat en er nog geen tranen zijn gevloeid zelfs! Ik heb lieve mensen om me heen die oprecht lief zijn en ik heb de 2 jongens die altijd de boel thuis gezellig maken en de eersten zijn om mee naar de winkel te gaan of mij ergens mee naartoe te nemen. Nu gaan er steeds meer mensen komen in het huis dus het kan alleen maar gezelliger worden!

Als afsluiter heb ik ook nog nieuws waarvan sommigen het misschien niet van mij zullen hebben verwacht. Omwille van negatieve reacties van mannen, taxichauffeurs, mensen op het werk en dergelijke heb ik beslist om mijn haar terug naar een natuurlijkere kleur te verven. Ik ga nu door het leven als een hele donkere brunette met een rode schijn in het haar. Het is mooi maar even wennen, al krijg ik hier alléén maar positieve reacties en is iedereen enthousiast. Het rood was oké maar dit is véél beter zijden de jongens op kot gisteren dus het is wel oké. Hier in Zuid-Amerika en dan vooral in Brazillië (maar dat is overgewaaid naar hier), heeft men een heel fout beeld van vrouwen met rood haar. Ze stellen je relatie tot mannen openlijk in vraag en stellen zich de vraag (zéér openlijk) of je in de prostitutie zit. Omdat dit absoluut niet het geval is en ik hier niet ben om mij puur te concentreren op mijn haar en mijn kledij, heb ik deze beslissing genomen. De vrouwen zeiden dat ik me niet moest laten doen door al deze opmerkingen en mannen maar ik denk, hoewel het nog geen 24 uur gekleurd is, dat het de juiste beslissing was! Mannen zijn plots veel serieuzer, hebben veel minder de neiging om mij aan te spreken voor mijn haar en mij openlijk om seks te vragen en dat is voor mij allesinds een verademing. Nu kan ik mij 1000% focussen op stage en having fun while being here!

Als échte afsuiter, had gisterenavond bezoek van een beestje uit onze dierentuin (in en rond het huis zitten kikkers en padden, muisjes, spinnen, gekko's, af en toe is een kakkerlak, gigantische leguanen,..).

Tot snel en hou jullie vooral niet in om tips en commentaren achter te laten ;-)

Dikke kus,

Jana!