Time flies in this country!

Er is eer heel wat gebeurd! Na mijn snelle update van de laatste keer zat er nu weer wat tijd tussen en in die tijd is er héél wat gebeurd!

Laten we beginnen met een heerlijke trip: Raleighvallen! 4 daagse in het diepste van de Jungle met een heerlijke bende en gidsen waar je hier enkel kan van dromen om die samen op 1 trip te hebben! 

Fred die in het midden van de jungle Speculaas uitdeelt, heel raar zicht! Vooral omdat ze hier echt niet overal speculaas verkopen hoor! 

Eerst 6 uur met de auto richting Pitagron (Witagron) en dan nog eens 3 u en een beetje met de boot. De heenreis was behoorlijk...SAAI! Het duurde net iets te lang om het boeiend te houden... Maar, onderweg kregen we wel even "Local Entertainment" wanneer er zich een bus in de andere richting had vastgereden. 

We stonden als een stelletje Bakra's toe te kijken en te bulderen hoe onze bus deze eruit trok.

Gekke man: 1 slipper aan die constant uit viel maar hij bleef hem toch telkens terug pakken en z'n t-shirt steevast boven z'n buik getrokken, hilarisch! 

Zo hebben jullie ook meteen een beeld van de Boksietweg die ons naar Pitagron brengt. Een weg waar gaten in de weg de normaalste zaak van de wereld zijn! Je hobbelt letterlijk door het binnenland en je walst van links naar rechts over de weg om gaten te ontwijken, dit 6 uur lang... 

 

 Eerst en vooral alles overladen van de bus naar de boot met een slinger van mensen en af en toe een "G*dverdomme das mijn rugzak die in het water viel", jep, er zijn er een paar zaken in het water gegaan bij het inladen, oeps! Maar vooral veel plessen water en drank, die er opnieuw konden worden uitgevist ;)

Nog even een kiekje op de brug, samen met Anouk en klaar om te vertrekken!

 Trouwens, de brug om Pitagron terug buiten te rijden heeft enkele leuke details. Als men spreekt over het binnenland is alles "voor de brug" of "voorbij de brug". Daarnaast is het ook gewoon zo dat het midden van deze brug, op één specifieke plek, het enige punt is waar je 1 streepje bereik hebt. Iedereen gaat hier in het midden staan om 1 sms'je erdoor te krijgen en dit lukt dan vaak nog niet. Dit is ook het enige punt op de weg waar er nog iets van bereik is. Voor de rest is er dus gewoon geen bereik in het binnenland... Behoorlijk grappig als je het mij vraagt ;-)

 Zonsondergang vanop de boot... Hemels!

De eerste nacht hebben we geslapen op een onbewoond eiland. Omdat we laat waren toegekomen hebben we meteen eten gemaakt en gegeten met een lekkere Borgoe Cola erbij, want dat past in dit kader beter dan waar dan ook! Na het eten hebben we ons geïnstalleerd: hangmatjes op de grond op een dekzeiltje gelegd, allemaal dicht bij elkaar zodat we lekker onder de blote hemel zouden kunnen slapen. Voor het slapengaan hebben we nog gevist, krabben gevangen, gezongen,...

Even avontuurlijk doen...

Jana: "Hoe eet ik dit? Er zit geen vlees aan man?"

Donovan: "Jana, als je 6 weken in de jungle zit, zonder al te veel eten en je hebt écht honger, hoe eet je dan?....... BIJTEN JANA!"

Knapperig want je moet letterlijk de schel mee opeten van die krab, maar wel heel lekker! En vooral, gevangen met de hand door Fred en zelf geroosterd! 

 Lekker zacht lag het niet, dat kan ik jullie zeker zeggen! Maar de Borgoe in ons bloed maakte dat wel goed ;-)

De ochtend deed wat meer pijn... 

Nog even een kiekje met de meiden...

Even "baden" en...

 Hup, weer de boot in!

 Aangekomen op Raleigvallen zijn we meteen het water ingedoken en ging het er lekker rustig aan toe... Hangmatjes hangen, "wilde" aapjes voederen, even gek doen met Anouk, bikini aan en het water in...

Een tochtje over het eiland door de jungle kon er ook nog af die dag...

Wat hebben we geleerd vandaag?

Punt 1: Meelwormen zijn eigenlijk best lekker en zijn best glibberig, ook in je mond!

Punt 2: Termieten smaken naar munt!
Punt 3: Amerikanen dachten, lang geleden, dat het een leuk was om een soort resort te maken in het midden van de jungle waar koppels hun vakantie konden doorbrengen. Ze maakten echt volledige hutten met een dak van bladeren. De lokale bevolking verwittigde hun dat de bladeren al snel zouden gaan rotten maar ze luisterend niet en deden het toch... Dit hele verhaal was helemaal geen succes en hieronder zie je wat er van overblijft... Er heeft nooit iemand gebruik van gemaakt maar het bed staat er nog steeds en de douche werkt nog...

en punt 4: wat in de malariapillen zit dat wij slikken, kunnen we hier recht uit de bush bush halen!

Donovan, 2e geniale gids die we mee hadden naar Raleighvallen. Met een kapmes onder de arm, ga je door het hele land! Letterlijk dan want om door de jungle te geraken moet je vaak overal doorheen kappen...

Trouwens, Fongoe eiland (het eiland waar we sliepen op Raleighvallen) heeft een airstrip! Beeld je niks in... Een lang uitgestrekt grasveld met een huis. Luchthaven, check!

Einde van Fongoe eiland bereikt, even de boot terug genomen naar het vertrekpunt, lekkere bami gegeten en dan allemaal even rusten was de boodschap!

Die avond zijn we op kaaimannentoch gegaan, iets wat je hier op trip MOET doen! Waarom? Je ziet en hoort de meeste dieren vooral 's nachts. En hoewel ze het "Kaaimannentocht" noemen, het is veel meer dan dat! Brulapen rond je oren, vuurvliegjes, rust en zo veel meer!

Voor de niet-liefhebbers van "slachten voor te eten" onder ons, scroll even een halve pagina naar beneden. Voor diegenen die het aankunnen: we hebben een tapir geschoten! Best wel heftig want de dieren gaan hier dan aan de rand van de rivier staan en wanneer je ze schiet, vallen ze in het water... Dan begint de zoektocht pas echt... Je moet ze uit een 2 tal meter-diep-water gaan zoeken... Blij dat ik dit niet hoefde te doen! 

Deze hebben we dan naar het puntje van het eiland gebracht om de volgende dag te kunnen (sorry voor het woord) slachten.

 (niet voor gevoelige kijkers)

Daarna richting de kaaiman maar even...

PLASSEN! En dat doe je zo als je in een bootje zit!

Onderweg ook nog even selfie maken met Veerle...

Trouwens... We zagen het volgende op de boot... Denk even terug aan wat ik hierboven zei en zoek de fout!

En dan...

Fred gevangen met de blote hand! We dachten even dat hij hem ging opeten (Fred de Kaaiman hé, niet omgekeerd)

Deze hebben Dion en ik dan maar even onder slapende-Stanley z'n neus gestoken en voor de nieuwsgierigen, natuurlijk hebben we hem daarna weer vrij gelaten!

De dag is om gevlogen!

3e dag dan maar!

Eerst en vooral: de tapir gaan slachten voor het avondeten..

(niet voor gevoelige kijkers...)

 Daarna was het even tijd voor het chillen want er werd een belangrijke beslissing genomen...

De reden waarom we hier zijn: de Voltzberg.

Je begint aan een tocht van 15 kilometer. 7,5 heen, 7,5 terug. De meesten gaan overdag. Maar omdat wij niet "de meesten" zijn met gewone gidsen, besloten we dat we een stuk in het donker zouden terug stappen. 

De vraag was dan: vertrekken we om 3 uur in de namiddag en komen we 's avonds laat terug? Of vertrekken we om 3 uur 's nachts en komen we in het licht terug?

Zoals jullie al kunnen verwachten... De beslissing viel op... We doen is gek en vertrekken om 3 uur 's nachts!

Die avond hadden we dan besloten om naar een ander eilandje te varen en hier wat te gaan vissen en tapir te eten om dan "vroeg" in onze hangmatjes te kruipen en fris te zijn voor de dag erna...

Piranha's vangen en kusjes geven in de hoop dat hij veranderd in een prins, jep, we did that...

Na de gezelligheid besloot de groep dat ze even warme kleren wouden gaan aantrekken en alles inpakken voor het avondeten om het dan op het eilandje klaar te maken...

Anouk en ik zagen het niet zitten om opnieuw nat te worden in de boot en besloten op ze te wachten op het eiland samen met Manu (de bootsman).

Na een uur zagen we eindelijk een boot terug komen maar er zat niemand in! Enkel Quinsy, de andere bootsman die mee was, zat in die boot... Hij nam gezellig z'n handdoekje, een flesje 90% Mariënburg (niet te zuipen drank) en zette er zich gezellig bij, terwijl hij doodleuk vertelde dat de anderen besloten hadden om toch maar op Fongoe eiland te blijven...

Na enkele selfies en heel wat gelach besloten we ook maar terug te gaan, ondertussen was het lekker 11 uur geworden, honger en moe!

Tapir was héérlijk! Smaakt een beetje naar rundsvlees maar dan sterker van smaak...
Er speelde tot 1 uur ook nog een Brassband, heerlijke Surinaamse tunes en gedans en gelach!

Uiteindelijk was het kwart na 1 toen we de hangmatten zagen en 3 keer raden... 3 uur werden we er alweer uitgeduwd door Donovan die voor wekker speelde!

Snel aangekleed, spullen gepakt, boterhammetje voor onderweg gesmeerd en met de boot vertrokken richting vertrekpunt!

We hebben als een sneltrein gemarcheerd door de nacht! Het was heerlijk om al die geluiden rond je te horen! Iedereen was stil en marcheerde achter elkaar dieper het bos in... Over dunne paadjes, kreekjes (waar ik als Belg mijn naam heb hoog gehouden en de lompste van de groep ben gebleken want ik ben in 6 van de 6 kreekjes ingevallen), tussen rotsen, naar boven en beneden, een heerlijke belevenis! 

2 uur en 40 minuten, zo lang had onze trein nodig om boven te geraken. 

Veel te vroeg (niemand had verwacht dat we daar zo snel zouden zijn...) zijn e bekaf, boven, op de koude rotsen, allemaal naast elkaar in slaap gevallen tot de zonsopgang kwam...

Van de zonsopkomst was jammer genoeg weinig te zien... De dichte mist en bewolking lieten ons enkel wat kleurveranderingen in de wolken toe... Maar het gevoel dat we dat punt al bereikt hadden, was heerlijk! Moe en voldaan...

We bleven in totaal 3 uur boven op de berg. Chillen op het dak van de jungle!

 In het jaar '96 vonden sommigen het blijkbaar de moeite om ook nog eens stenen mee naar boven te sjouwen... Waren die GEK ofzo? 

 Anderen waren dan weer in de hoop om nog eens 1 streepje bereik op hun telefoon te zien verschijnen maar helaas pindakaas, volgende keer meer geluk Tessa!

 Nog snel even fotootje en wegwezen hier, barkoud!

De tocht naar beneden zag er zo uit...

Ik was bekaf! Het laatste half uur duurde uren! Ik was echt héél blij dat Dion achteraf zie dat hij ook niet meer kon en het meer dan beu was... De tocht terug duurde iets langer dan 3 uur. Blaren overal, helemaal doorweekt van de regen en de kreekjes waar ik maar bleef invallen, pijnlijke voeten,...

We waren blij dat het over was en we het prachtige eindpunt zagen..

Vermits het alweer de laatste dag van de trip was, was het na het middageten tijd om in te pakken...

Donovan vlechtjes in z'n haar leggen om de tijd te doden, we gingen helemaal kapot van het lachen!

Oh trouwens, misschien nog een leuk detail... Er zat een nest vogelspinnen net boven onze rij hangmatten!

Lekkere gedachte om mee te gaan slapen... Brr!

En weer de boot in en terug richting Pitagron...

 Eerst heerlijk weer maar dan...

 Een stortbui die ik nog nooit had gezien! Een vlaag regen die we zagen waar ze begon en ook weer eindigde... In de tropen kan alles! Dit was best wel vreemd :p

Aangekomen bij de bussen wisten we meteen hoe laat het was... De benzine uit onze bus (moest weer lukken dat het de onze was...) was gestolen... We hoopten dat we net genoeg hadden om Zanderij te bereiken, het dichtstbijzijnde pompstation ligt daar dan nog 20 kilometer op geasfalteerde weg vandaan. Een helse terugrit volgde...

Ik kan jullie met een gerust hart nu verklappen, we hebben het nipt gehaald! Fred was uit Zanderij al vertrokken met de brommer om ons eventueel een jerrican benzine te brengen maar dit was gelukkig niet nodig. Heelhuids en vooral moe maar voldaan bereikten we de stad rond 01.00 uur.

Mijn bed heeft in het Toscahuis nog nooit zo goed gelegen als die nacht!

De rest volgt snel!!

Jana