Het heeft even geduurd maar hier zijn we dan eindelijk!
Eerst en vooral: I'm Alive! En hoe!
Suriname is een prachtig land, wat is er al van gezien en gehoord heb is enkel goeds!
Het is even wennen aan de mensen (de mannen dan vooral), de taal, de warmte enzo maar voor de rest is het allemaal geweldig!
Op de luchthaven werd ik meteen super onthaald door 2 lieve dame'tjes die ik helemaal niet kenden maar die wel meteen hun nummer gaven en zeiden dat ik hen altijd kon bellen als er wat dan ook mis was. Dit gaf al meteen een beeld van hoe de meesten hier zijn: super sociaal en heel vriendelijk!
Aan het verkeer in de stad zelf is het ook even wennen. Ze rijden hier links en het stuur staat rechts omdat dit stamt uit de tijd dat ze gekoloniseerd waren door de Britten. Dit wil ook zeggen dat fietsen ook even een belevenis is want ook dat doe je in de andere richting dan wij gewoon zijn!
De taxi's hier zijn iets heel anders dan bij ons. Petje (Petrick) en Chico, onze "taxichauffeurs", zijn eigenlijk ook maar gewone werkmensen die dit doen in de uren dat ze vrij zijn. Je moet ze even leren kennen voor je met hun kan lachen maar dit gaat wel heel snel, zeker als Belgische vrouw. Hun motto is: werken doen we, maar met mate. Ze moeten hun krachten besparen. Toen ik de malchance had van te vragen wat Petje daarmee bedoelde, kwam er meteen de boodschap "Ik zoek nog een Belgische voor een buitenechtelijk kind". En dit is geen grapje, hoewel het grappis is :p Mannen hier zijn letterlijk macho's. Ze hebben een vrouw maar van monogamie hebben ze geen kaas gegeten. Ze zijn er trots op dat ze meerdere vrouwen buiten hun huwelijk hebben waar ze heen kunnen en dan maken ze daar ook zonder probleem kinderen mee. Geen haan die erom kraait. Sex is dan ook iets waar men heel vrij over spreekt. Misschien iets te vrij! Je moet je hier als vrouw even tegen weren maar dit was voor mij niet meteen een probleem :p
Als je op de weg loopt, in een jurkje of lange broek en lange mauwen, het maakt echt geen moer uit, heb je zeker 1 op de 3 auto's die claxonneren of naroepen. En ik die dacht dat dit in Brussel al erg was, niks is minder waar, daar moet ik echt nog aan wennen! Gisterenavond waren we gaan eten met een kotgenoot en enkele van z'n vrienden uit Nederland. Je zou dan denken dat ze je gerust laten als vrouw. Awel nee se! Zelfs als je met 4 mannen rond je staat zullen ze het hun nog niet laten om even op hun stuur te duwen en even na te roepen.
Maar het leven is hier buiten dat redelijk gewoon. Ik ben enkele dagen eerder begonnen aan mijn stage en na 2 dagen is er al een soort routine. Opstaan om 6u30, douchen, eten en hup, de taxi in naar het werk. Door de zware regen van de afgelopen 2 dagen kan je maar moeilijk met de fiets overal heen gaan. Dit zou volgende week moeten beteren ;) Stage is niet meteen anders dan bij ons, alleen moet je je aanpassen aan hun manier van werken. Heb vandaag een hele map moeten kopiëren. Een klein, snel gedaan jobke zou je zeggen. Nee nee, alles moest exact gebeuren zoals dat moest volgens Mevr. Henna, mijn collega hier op het secretariaat. Ik heb geluk dat ik bij haar ben terecht gekomen maar het is even aanpassen aan de manier van werken ;-) Van mevrouw Stekkel, de voorzitster van WBG heb ik een project gekregen. Een lifestylebeurs voor vrouwen. Met als doel iedereen van de bevolking duidelijk te maken dat een vrouw speciaal is en niet zomaar een lustobject of een object dat hard moet werken voor de kost. Dit is ook meteen de enige info die ik heb gekregen. Een klein bestandje met wat tekst dat ik verder moet uitwerken tot een projectplan. Hier moet ik echt even over nadenken hoe ik dit nu juist ga aanpakken, veel info is er namelijk gewoon niet... ;)
Gisteren zei Erik (kotgenoot) dat het wel grappig is hoe hier in Suriname alles kan, niets moet. Zo voelt het wel. Je gaat na je werk gewoon naar kot of gezellig door de straten kuieren en mensen laten je wel gerust. (Met uitzondering de toeterende mannen). Ik hoop dat er bij de nieuwe mensen op kot enkelen zullen zitten die even graag als ik op trip willen want daar kijk ik écht héél erg naar uit! Richting binnenland gaan ontdekken. Dat is het leven! Werken in de week en genieten in het weekend!
Mijn kot ziet er heel normaal uit. Een roze kamer, een badkamer zonder lavabo, oh en voor die die dit detail even pittig vinden: er is warm water op kot! Maar je moet het ongeveer een uur laten lopen eer het warm is en als het warm is blijft het ook maar zo'n minuut warm :p Douchen met koud water is dus de boodschap maar ook daar wen je snel aan. Buiten hebben we een klein zwembadje, zalig om in te liggen zonnen! En daarnaast is er ook een afdakje waar er een beetje tocht is als de poort open staat en dan kan je heerlijk in de hangmat wat liggen werken voor school of slapen. Het eerste doel nu: mijn eigen hangmat! Das het voordeel van als derde in het huis te zijn, nog plaats zat om hem echt goed te hangen ;)
Nu ik toch bezig ben zal ik jullie meteen even warm maken voor het lekkere fruit hier! Het komt recht van de boom en wordt aan de kant van de straat verkocht! Mmmmmmmmmmmm! S'avonds zijn we tot nu toe enkel nog maar uit eten geweest. Het is tussen de 10 en 15 euro om te gaan eten met drank erbij en vermits alles nog nieuw is doe ik mee wat de rest doet. Ik heb nog niets geproefd dat ik écht niet lekker vond. Alles is wel behoorlijk pikant maar mmmmmm zo lekker!
Vandaag een half-vrije dag hier in Suriname.
Omdat 1/4 van de bevolking chinees is, stonden die erop dat ze daarvoor vrij kregen.
Maandag werd dit goedgekeurd door de regering maar de bedrijven zijn al snel in opstand gekomen.
Na veel vijven en zessen komt het er uiteindelijk op neer dat gisteren, mijn eerste werkdag, er meteen de boodschap kwam "we werken niet". Een uur later "we werken wel". Nog een uur later "Nee toch niet, we mogen niet werken". We zouden om 10 uur bericht krijgen van het ministerie met het juiste antwoord.
Uiteindelijk hebben we doorgekregen om 15h55 dat wie wilde werken, mocht werken. Maar diegenen die niet wilden werken mochten thuis blijven omdat het een nationale vrijdag is. Alle gekheid op een stokje? Ik vond het althans behoorlijk grappig! Dus ben ik maar komen werken vandaag. En deze ochtend kregen we het leuke nieuws dat we werken tot 12h en dan vrij zijn.
Even een weekendje nadenken over het project dat ik in handen heb gekregen en dan zien we wel verder hoe we het aanpakken!
Tot snel!
Jana
